Port Hardy-Campbell River

Vandaag maar begonnen met een beetje uitslapen, aangezien we gistern pas tegen 24.00 uur in bed lagen. Tijdens het ontbijt gebeld met Stubbs Island Whale Watching in Telegraph Cove om een bootreis te reserveren om walvissen en orka’s te spotten. Om 13.00 uur konden we mee, dus snel gaan rijden aangezien het zeker een uur rijden was.
We waren rond 11.45 ter plaatse en hebben eerst nog even een heerlijke cappuccino gedronken met een mega-muffin erbij. Lekker hoor! Nina heeft snel wat anti-reisziekte-pillen gekocht, aangezien ze gisteren op de boot ook al last had. Voor de zekerheid hebben we er allemaal maar één genomen. Toen door naar de boot.
Aldaar werden we ontvangen door de kapitein en twee “scheepsmaatjes”, twee meiden van in de twintig die aan boord hielpen met van alles en nog wat. De één studeerde in Victoria “Geology” en de ander was Duits en was “chief social media”. Tijdens de reis gaven ze allerlei informatie. Ik zeg reis, want we waren bijna vier uur op het water! We waren nog geen tien minuten buitengaats en toen zagen we al de eerste orka. In totaal hebben we er vijf gezien, die door de bemanning werden getypeerd als “een gezin”. Er was een mannetje van ongeveer 8 meter (met een rugvin van ongeveer 1.60 meter), een vrouwtje en drie jongen waarvan ze nog niet het geslacht kenden. Al deze info hebben ze, omdat er vanuit Telegraph Cove ook biologisch onderzoek wordt gedaan naar walvissen.
Wat is het gaaf om die dieren van dichtbij te zien. Er zat er zelfs één bijna tegen de boot aan! Prachtig! Ze hadden aan boord ook een hydrophoon, een onderwatermicrofoon waarmee ze de geluiden van de orka’s konden laten horen. Dat is heel bijzonder. Het is dat je de taal niet begrijpt, maar het is heel duidelijk dat ze met elkaar communiceren. Het mannetje sprong zelfs een keer uit het water, maar natuurlijk net toen we niet aan het filmen waren. Op het water waren ook een stel kanoërs. Die bleven maar stil aan de kant liggen, want de orka’s waren vlak bij ze.
Na de orka’s gingen we op zoek naar bultrugwalvissen. Er varen in die buurt verschillende boten met toeristen rond die elkaar op de hoogte stellen van de aanwezigheid van walvissen. Dat komt omdat ze geen concurrenten van elkaar zijn, maar partners. Telegraph Cove is een heel klein dorpje met ongeveer 25 inwoners. Die runnen met elkaar de kroeg, het restaurant, de koffieshop, de winkeltjes en de walvis-cruises. Mooi toch? Maar weer terug naar de bultruggen. We hebben er in totaal vier gezien, waarvan er een paar heel dichtbij kwamen en ook mooi uit het water kwamen. Eén sprong zelfs heel ver uit het water. Ook dat blijft zo bijzonder om te zien. Kippenvel krijg je daarvan. Het is gewoon een emotionele belevenis. Nina heeft heel mooie foto’s kunnen maken en Joram heeft gefilmd met de Go-pro. Prachtige beelden zijn het. Aan boord waren nog een paar Nederlanders en die man had een heel dure camera bij zich. Hij kwam met Nina in gesprek en bood haar een telelens aan die hij nog in zijn tas had en zelf niet gebruikte. Dat was kaasie natuurlijk! Dat heeft mede bijgedragen aan een reeks prachtige close-ups.
We zijn na de bultruggen nog een heel eind verder gevaren en hebben onderweg Amerikaanse zeearenden gezien. Ook hiervan heeft Nina een paar prachtige foto’s. Ook nog dolfijnen, een bruinvis, zeehonden en zeeleeuwen. Er leven allerlei dieren bij elkaar daar. Het mooie is, dat de orka’s die daar zitten “vis orka’s” zijn, die eten dus alleen maar vis. Er bestaan ook “zoogdier orka’s” en die eten o.a. zeeleeuwen. Die zitten meer op zee dan in de binnenwateren waar we nu waren. Zo leer je nog eens wat op zo’n dag. Ook de omgeving is prachtig. De boot lag op een gegeven moment stil met de motor uit en iedereen was stil. Je hoorde echt helemaal niets, alleen de wind en het water. Bijna hypnotiserend.
Op de terugweg hebben we nog een “lesje” gekregen over walvissen. Interessant om te horen wat de verschillen zijn en waarom ze doen wat ze doen en hier zijn. Ook kwamen we de orka’s weer tegen. Het waren dezelfde als op de heenweg en we hebben ze nog een tijdje gevolgd. Wat een kadootje!
Weer aan land hebben we nog even geshopt en tevens een walvis geadopteerd. Je doet dan een eenmalige donatie en dat geld gaat rechtstreeks naar onderzoek naar en hulp voor walvissen. Altijd goed om zoiets te steunen. Daarna lekker gegeten bij het restaurant van Telegraph Cove en toen door naar Campbell River. Dat was nog ruim twee uur rijden, maar het was erg rustig op de weg, dus geen probleem. Vlak voor Campbell River zagen we nog een hert met twee jongen de weg oversteken. Moet je toch aardig afremmen!
Alles bij elkaar was ook vandaag een dag om nooit te vergeten. We gaan rozig en voldaan tukken.