Burnaby-Seattle

De wekker stond op 6.00 uur en ik ben er toen uitgegaan om te douchen. Toen ik terugkwam was As er ook al uit en gedoucht. Van daag is Assie jarig, dus eerst maar even een dikke verjaardag zoen! Alweer een verjaardag aan de andere kant van de wereld. Past mooi in het rijtje Indonesië, Sri Lanka, Brazilië.
Even snel ontbeten, de laatste troep opgeruimd en toen rijden naar Seattle. Het was nog een heel gedoe om de juiste weg naar de USA te vinden. Ze zijn hier niet echt van de verkeersborden. Uiteindelijk met de hulp van Joram en Nina is het toch gelukt. Kids en Google, toch nog ergens goed voor!
Bij de grens moeten we een poosje wachten, aangezien het nogal druk is. Een paar vragen, even allemaal ons gezicht laten zien en we mogen weer doorrijden. Niemand controleert of we nog zestien illegalen in onze camper hebben, dus met die veiligheidsmaatregelen valt het ook wel mee.
Nina kon me uitstekend in Seattle de weg wijzen met behulp van Google maps, dus we reden in één keer goed. We zijn allemaal blij dat het helemaal goed is gegaan. We hebben in totaal 2695,8 mijl gereden, dat is 4426,5 km. Best veel in drie weken. We moesten nog even tanken, want we hadden meer verbruikt dan dat we hadden gekregen. De dame van Cruise America gaf keurig aan dat, als we het zelf zouden regelen, we $2,90 per gallon moesten betalen en als we het aan hun overlieten, we $6,- moesten betalen. Nog maar even tanken dus en op de terugweg even koffie gehaald bij Starbucks. Die zitten hier echt overal!
Alles afgehandeld en een taxi laten komen. Die heeft ons met een rotgang naar het hotel gebracht. Wel via een omweg en een “fast lane”, waardoor de terugreis twee keer zo duur was als de heenreis. Nou ja, laat maar…..
Ingecheckt in het hotel en de spullen op de kamer gedumpt. Daar hebben we gelijk maar even de verjaardag van As “gevierd”. Toen door naar downtown Seattle.
De reis met de trein/metro duur drie kwartier, kan je nagaan hoe groot Seattle is. Het viel ons meteen op dat de sfeer hier totaal anders is dan, bijvoorbeeld, in Vancouver. Veel gejaagder, meer herrie, meer rommel op straat, niet echt aangenaam. Maar goed, blik op oneindig en doorgaan. Nina wilde nog even naar een Nike store, aangezien ze in Canada niet kon slagen. Hier wel, en Joram en ik ook! Drie paar nieuwe Nike’s. Vervolgens de monorail naar de Space Needle genomen en daar het EMP (Experience Music Project) museum geweest. Dat is leuk! Een heel stuk geschiedenis van de rockmuziek die uit Seattle komt (o.a. Jimi Hendrix, Nirvana, Pearl Jam), een expositie over gitaren, een afdeling waar je zelf met muziek kon experimenteren, een speciale tentoonstelling over Star Trek, een afdeling met allerlei “draagbare kunst” (bijvoorbeeld stalen en houten jurken) en ook nog een afdeling over science fiction- en horrorfilms. Was erg leuk!
Weer met de monorail terug naar de binnenstad en gegeten bij het Hard Rock Café. Dit is wel het ultieme Hard Rock Café, aangezien Seattle de wereld-hoofdstad van de hardrock is. Lekker, maar weer veel te veel gegeten en lekkere muziek erbij.
Na het eten weer terug naar het hotel. Nina en Joram hebben de hele weg zitten praten met een man en een vrouw uit Ohio die net hun zoon hadden “achtergelaten” in Seattle. Volgens Nina moest die vrouw even haar verhaal kwijt. Was wel leuk en de reis ging daardoor een stuk sneller. In het hotel nog even de dagboekjes bijgewerkt en een beetje zitten chillen en toen lekker tukken. Morgen weer naar huis!