Smithers-Prince Rupert

Smithers-Prince Rupert

Vanochtend al om 8.00 uur gaan rijden, want er stonden weer wat tussentijdse stops gepland. De eerste stop was bij Moricetown. Daar vissen de indianen (de oorspronkelijke bewoners van dit gebied en nog steeds in groten getalen aanwezig) nog op een authentieke manier op zalm (dat was het niet, maar het leek er wel op). Ze staan langs een kleine, maar heftige, waterval en scheppen de vissen “gewoon” met een schepnet uit het water. Een paar klappen op z’n kop zodat’ ie dood gaat en doooorr! Mooi om te zien hoor. Nog even met een indiaan staan praten. Hij vertelde dat hij dit drie tot vier dagen in de week doet en daarmee in zijn levensonderhoud voorziet. Hij had ook al aardig wat vissen liggen!
We hebben nog even bij het water gezeten en toen zagen we de vissen tegen de waterval opspringen. Kleintjes, maar ook heel grote vissen, ik denk wel een meter lang! Dat ken je alleen van TV, maar nu zagen we het van dichtbij. Weer een ervaring rijker!
Daarna door naar New Hazelton om even koffie te drinken. We zagen een klein tentje dat “The Skeena Bakery” heette en het bord gaf aan dat ze ook koffie hadden. Het leek eerder een kleine fabriekshal dan een gezellig koffiehuis, maar binnen was het erg leuk. Het was een bakkerij (zoals de naam al deed vermoeden) en je zag de ovens gewoon staan. Ze hadden heerlijk gebak en brood. Daar twee bakkies koffie gedronken met een lekker gebakje, dat we van Nina en Joram kregen omdat het onze trouwdag is vandaag! Lief he? Nog twee verse broden gekocht (want dat is wel iets anders dan wat je in de supermarkt kan kopen) en toen door naar Terrace.
Terrace is één van de plaatsen waar Kees van den Bosch vroeger gewoond heeft. Hij had ons het adres gegeven en aangezien we toch door Terrace moesten, zijn we daar even gaan kijken. We hebben foto’s gemaakt van zijn oude woonhuis en Nina en Joram hebben nog een filmpje gemaakt. Ter plekke even met Kees ge-sms’t. Vond hij wel leuk om te horen. Ter plekke ook even geluncht (eitjes gebakken voor de deur) en toen bij Kees z’n oude school langs gegaan. Die is er niet meer, het is nu een soort crèche. Ze zeggen wel eens dat hoe ouder je wordt, hoe meer je op een klein kind gaat lijken. Zouden ze denken dat Kees weer terugkomt?
Vanuit Terrace maar in één keer door naar Prince Rupert (dachten we). Het was ons al verteld dat dit een enorm mooie route is. Dat was niets teveel gezegd. Het is echt prachtig daar! Veel bergen en de woeste Skeena river, die op sommige plaatsen gewoon droogvalt. En dan verderop is het weer snelstromend water. Heel bijzonder. Deze rivier komt uit in de Grote Oceaan en 40 kilometer landinwaarts zijn de gevolgen van eb en vloed nog merkbaar. Heel apart. Ook nog “The Seven Sisters” gezien. Dat zijn zeven bergen die vlak naast elkaar liggen en die je maar af en toe kunt zien. Precies op de momenten dat je ze ziet kan je niet stoppen voor een foto (misschien is dat mijn Nederlandse gedachte, hier stopt iedereen op elk moment als er iets te zien is), dus we houden ze in onze herinnering vast. Nog een paar keer gestopt om mooie foto’s te maken, dat blijf je hier doen. Nina heeft er al zeker 1500 gemaakt.
Uiteindelijk eind van de middag in Prince Rupert aangekomen. Eerst gaan kijken waar de ferryterminal is voor “The Inside Passage”, want die staat morgen op het programma. Gelukkig is het maar een kwartiertje rijden van onze campground, want we moeten er al om 5.30 uur zijn! Nog even een smoothie gedronken en toen naar de campground. Er was ons verteld dat het een “unserviced” campground was, dus geen water, licht, douches e.d. waren, maar dat hebben we dus allemaal wel! Dat is fijn, want in Smithers hebben we niet gedoucht. Kan hier dus weer wel.
Vanavond lekker eten bij de camper en vroeg naar bed voor “één van de mooiste boottochten ter wereld” als je de reisgidsen mag geloven.
Morgen weten we het.