Prince George-Smithers

Alweer op tijd eruit en on the move! Vandaag leek een beetje op gisteren qua route. Alleen maar richting het westen rijden en een landschap dat de eerste 200 kilometers “hetzelfde is”. Je zou je ook zo in Frankrijk kunnen wanen. De eerste stop was in Vanderhooff, aangezien daar het O.K. Café zit en dat ze daar beroemd zijn om hun appeltaart. Helaas was het gesloten, aangezien het gehele museum waar het onderdeel van uitmaakt gesloten is. Dat museum draait op vrijwilligers en dit jaar hebben ze er niet voldoende kunnen werven. Een meisje in het bijgelegen visitorscentre heeft ons wel het adres gegeven van een ander koffietentje in Vanderhooff. Ze zullen je hier altijd helpen als iets anders loopt dan verwacht. Daar naartoe gereden en een grote cappuccino gedronken met een (ook al grote) muffin. As en Nina hadden worteltjestaart en Joram ook een muffin. Nog even boodschappen gedaan en geld getankt. Toen weer door naar Smithers. Onderweg kwamen we veel mega grote vrachtwagens tegen, volgeladen met bomen of een andere vorm van hout. Die gasten wegen tonnen en rijden gewoon 100 km per uur (en soms nog harder!!). Dat zijn ook de enige chauffeurs hier waarvan we af en toe denken dat ze gek zijn, de vrachtwagenchauffeurs. De rest rijdt hier over het algemeen erg netjes. Je krijgt voorrang als jet het verdient, ze stoppen als je staat te stuntelen, toeters horen we hier niet.
As was van plan om vandaag te rijden, maar ze vertoonde wat griepachtige verschijnselen, ze was zelfs wat koortsig. Ik heb haar dus maar op bed gelegd en ben zelf weer gaan rijden. Geen probleem trouwens, want rijden hier is geen straf. Ja, je moet goed opletten en na 375 km ben ik echt wel moe, maar het landschap is zo mooi dat het niet verveelt. Nou ja, de eerste 200 km dus wel, maar daarna werd het weer bergachtig en val je van de ene “oooohhhh” in de andere. Wat is het hier toch mooi!
Rond 16.00 uur waren we in Smithers. Daar eerst de campground opgezocht en toen het stadje in om te eten. Lekker op een terrasje gezeten terwijl de opening van de Olympische spelen op TV was.
Toen naar ons stekkie voor de nacht. Het was een erg rustig plekje midden in het bos, heerlijk rustig. Even een bui gehad, maar daarna ging het weer. Dat maken we hier vaker mee. Overdag is het mooi weer, warm, korte broekenweer en ’s avonds regent het af en toe. As en de kids gingen kaarten, ik een beetje lezen en vroeg naar bed (tenminste, As en ik). Joram en Nina gingen weer fikkie stoken en marshmallows maken.