Campbell River

Vandaag hebben we weer een beetje uitgeslapen. Rustig douchen en ontbijten en rond 11.00 uur op stap. De eerste stop was Elk Falls. Weer een waterval? Ja, weer een waterval. Als er iets is dat ik inmiddels over mezelf geleerd heb is het wel dat watervallen en bergen me nooit zullen vervelen. De waterval ligt ongeveer 1 km bij de campground vandaan, dus daar waren we al snel. We moesten een stuk door een heel mooi, oud bos wandelen. Veel bomen hier zijn van de bodem tot in de kruin begroeid met mos en ook hangt er bij veel bomen een soort “zeewier” aan de takken. Gisteren hebben we gehoord dat dat “lycan” heet (en ik altijd maar denken dat dat een soort weerwolf was, maar dat terzijde). Dat groeit alleen in bomen als de lucht zeer zuiver is. En je ziet het hier heel veel! Dat zegt dus wel iets.
Maar goed, de waterval. De eerste aanblik was niet heel positief. Het leek een klein watervalletje te zijn. Toen we doorliepen naar een uitzichtpunt bleek het toch best een aardige waterval te zijn die enkele tientallen meters in de diepte stort. We hebben daar nog een stuk gewandeld en vlak naast de monding van de waterval op de rotsen gezeten. We zaten er zo dichtbij, dat ik foto’s heb van de bovenkant van de waterval, precies op het punt waar deze zich in de diepte stort.
Na deze wandeling zijn we doorgereden naar Campbell River zelf om te tanken en een bakkie koffie te scoren. Weer heerlijke koffiegedronken, dat kunnen ze hier toch ook heel goed. As, Nina en Joram hadden worteltjestaart bij de koffie en ik had twee koekjes die bestonden uit twee kletskoppen op elkaar geplakt met chocolade. Lekker joh!
Ook meteen maar weer even boodschappen gedaan. Die supermarkten hier zijn zo immens groot! Je kan er werkelijk alles kopen. En overal heb je verschillende keuzes van; 10 soorten spaghetti, 15 soorten servetjes, 7 merken cola, enz. Terwijl As en ik de inkopen deden gingen Nina en Joram naar een hifizaak. Joram is al een lange tijd op zoek naar een goeie “boombox”, want als je geluidstechnicus wilt worden kan je natuurlijk niet met zo’n blikken ding aan komen zetten. Nou, die heeft hij gevonden. Heel gaaf hoor; het apparaat ziet eruit als een oude Marshall gitaarversterker (en is daadwerkelijk van het merk Marshall). Er zit een geluid in!!! Ik heb ze in Nederland nog nooit gezien, dus daar kan hij mooi de blits mee maken.
Toen we weer allemaal in de camper waren zijn we naar Roberts Lake gereden. Wesley, die vriend van Nina in Vancouver, had ons dat aangeraden. Een heel mooie plek, had hij gezegd. Nou, dat klopte. We moesten eerst een paar honderd meter “offroad” rijden met de camper, maar kwamen toen toch bij een parkeerplaats uit. Van daaruit, met de berenspray op zak, gaan wandelen door het bos tot we bij het meer uitkwamen. Wat een stilte zeg. En een zeer glad meer. Het leek wel een spiegel. In het zand zagen we pootafdrukken van beesten. Het kunne kleine beren zijn geweest, of wolven of zoiets. De nagels waren in ieder geval goed zichtbaar.
Daarna weer terug naar de campground. Het was inmiddels al 18.00 uur en we hadden alleen maar ontbeten (en iets bij de koffie), dus we hadden wel trek. Lekker spaghetti met salami gemaakt en daarna nog even lezen en weer het dagboek geschreven. Zo meteen lekker slapen en morgen vroeg op pad richting de westkust van Vancouver Island; Tofino!