Jasper-Prince George

Vanochtend op tijd opgestaan om de langste trip van deze vakantie te gaan maken. Twee kilometer bij de campgound vandaan gingen we linksaf en toen zei de TomTom “Over 372 kilometer linksaf”. Het was de beroemde Yellowhead Highway, die van de Rocky Mountains tot aan de westkust van British Columbia leidt.
De eerste stop was bij Mount Robson, de hoogste berg van Canada. Toen we aankwamen hing er nog een grote wolk om de berg, maar na een bakkie koffie en wat rondkijken in een winkeltje was deze bijna helemaal weg. Alleen het bovenste puntje was nog bedekt, maar dat was niet meer dan 2 centimeter (tenminste, vanaf 3954 meter lager). Wel een mooie berg om te zien. Echt wat je (in ieder geval ik) je bij een berg voorstelt.
Weer ingestapt en door richting Prince George. Op een gegeven moment vroeg As of we al bij “Rearguard Falls” zijn. “Ja hoor, daar zijn we net voorbij, hoezo”? “Dat is heel mooi!”. Oké, dus maar omgedraaid en teruggereden. Het bleek maar een klein stukje te zijn. En inderdaad het was een heel mooie waterval. Ook dat blijft fascineren. Waar komt al dat water toch vandaag en hoe komt het dat het nooit eens ophoudt? Nina zag ook nog een zalm springen (zegt ze), maar wij hebben ‘m niet gezien. Weer veel foto’s gemaakt.
Toen weer door en in Mc. Bride getankt toen we een bordje “next stop 202 kilometers” zagen. De camper gebruikt aardig wat benzine, maar dat is ook niet gek in die bergen. We waren vooraf al gewaarschuwd dat we rekening moesten houden met “een serieuze brandstofpost” op de begroting. Maar dat maakt niet uit, want we komen daardoor wel op prachtige plekken en zien heel veel moois.
Toen maar weer verder op de Yellowhead Highway. We hebben denk ik wel 10 bordjes gezien met “pas op, elanden” en zelfs één met “grote kans op aanrijdingen met elanden”, maar elanden hebben we niet gezien. Jammer hoor, want we hebben nog nooit zo’n beest in het echt gezien, zelfs niet in een dierentuin. Gisteren zagen we een kop van een eland hangen bij Pyramid Lake, en die was al gigantisch. Dan moet zo’n beest echt immens zijn! Maar goed, niet gezien dus….
Rond 15.45 uur kwamen we aan bij Prince George, “the capital of North British Columbia” stond er op een bord. Nou, dat is te zien ook. Het is echt een grote stad en eigenlijk wel weer even wennen na alle kleine plaatsjes na Vancouver. Gelukkig is de campground erg rustig. Het is een beetje oubollig, maar wel netjes. En het is ook maar voor één nachtje.
De rest van de middag en avond maar bij/in de camper doorgebracht. Lekker pasta gekookt en verder een beetje chillen. Het is nu even drie dagen autorijden om bij de Inside Passage naar Vancouver Island te komen. In het noorden is niet veel te beleven, alleen vreselijk mooie natuur om je heen, dus autorijden is geen straf. Het is alleen wel raar dat we “ineens” geen bergen meer zien. Die Rocky’s zijn zo bepalend voor het landschap, dat we ze nu een beetje missen. Vanavond maar weer op tijd naar bed, want morgen gaan we weer vroeg op voor een lange rit.